CV

Bekijk het volledige CV in pdf

Het is onmogelijk een allesomvattende kennis en een afdoende uitdrukkingsvorm van onze werkelijkheid te hebben. De mens heeft het besef van een verlangen naar een grotere wereld dan zijn subjectieve. Dit verlangen wordt versterkt door de wetenschap dat het onmogelijk is dit subjectieve volmaakt tot uitdrukking te brengen. Dit verlangen en die machteloosheid doet de poëzie ontstaan.

Het afzonderlijke werk krijgt zijn waarde door het besef van het totaal op te roepen. Ieder apart werk is een organisch onderdeel van het geheel.
Het maken van een schilderij is een poging om het vermoeden van het grote geheel zichtbaar te maken. Een thema is van belang als het onbewust genoeg aantrekkingskracht heeft en voldoende gevoeligheden raakt. Deze aantrekkingskracht en gevoeligheden behoren tot het intuïtieve denken. Door dit te gebruiken is een diepgang voorbij het gezonde verstand mogelijk.

L. Heidendael

Vaak zijn de schilderijen en aquarellen van Lau Heidendael ontstaan in het Massif Central waar hij regelmatig verblijft. Een indrukwekkend vulkanisch gebied, nauwelijks bewoond of bewerkt. Dit landschap, opgebouwd uit zwartgroen en grijze tonen, inspireert hem ook als tekenaar en graficus. Hij vindt er de grondstof voor levendige en spontane werken, die de complexiteit van het landschap eer aandoen. ( H.J. Visser )

Feitelijk gaan de stillevens van Heidendael meer over licht en ruimte dan over de voorwerpen waaruit zij zijn opgebouwd. De schilder ‘beschrijft’ die ruimte, karakteriseert haar met subtiele kleurzwemen. Toch doen zich in deze schilderijen ook grafische elementen voor, bijvoorbeeld in de wijze waarop de schilder de vormen met het penseel tekent. Maar ook in het lineaire heeft transparantie de overhand.
‘In de aquarellen en schilderijen wordt door over elkaar geplaatste toetsen en wassingen in een lichte atmosfeer de structuur van de thema’s zichtbaar gemaakt. Door het ontstane netwerk van vlekken wordt een hoge mate van abstractie bereikt’ (E. van Uitert )

Kijken is bij nadere beschouwing minder eenduidig dan men in eerste instantie ervaart. Men kan beelden waarnemen van de wereld buiten zichzelf maar het is ook mogelijk om beelden in zichzelf te zien, bijvoorbeeld als droom. Er gebeurt dan van alles, waar we nauwelijks invloed op hebben en waar we de betekenis nooit echt van zullen begrijpen.

De indruk van helderheid en vastheid als we naar de wereld om ons heen kijken, is snel onderuit te halen.
Op de vraag: ‘Wat is de kleur van je huid?’ zijn oneindig veel antwoorden mogelijk. Bij het kijken maken wij afkortingen en keuzes en er spelen meteen allerlei vermoedens en attracties een rol. Als men tekent, schildert of op een andere manier een beeld maakt, is het volgens mij van belang dat men deze keuzes, vermoedens en attracties ontdekt en gebruikt. Zo kan men nieuwe onbekende aspecten van de wereld in zicht brengen. Onze blik kan er door verrast worden en zich ontwikkelen.

L. Heidendael